นิทานเรื่องเด็กเลี้ยงแกะ



นิทานเรื่องเด็กเลี้ยงแกะ

    กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีเด็กเลี้ยงแกะคนหนึ่ง อาศัยอยู่ในไร่เลี้ยงสัตว์ ทุก ๆ วัน เขาจะนำฝูงแกะไปเลี้ยงบนเนินเขาที่เต็มไปด้วยทุ่งหญ้าและสัตว์ป่า เขาทำอย่างนี้ทุกวัน จนวันหนึ่งเขานึกสนุกขึ้นมา เขาจึงคิดว่าถ้าเราร้องตะโกนว่ามีหมาป่าออกมากินแกะ ชาวบ้านจะต้องวิ่งโกลาหลเพื่อมาช่วยเขาอย่างแน่นอน และภาพที่ทุกคนต่างวิ่งมาช่วยกันโดยมีอาวุธติดไม้ติดมือมาคนละอย่างสองอย่าง คงจะตลกไม่น้อย คิดได้อย่างนี้เขาก็ยิ้มอย่างมีความสุข
      หลังจากนั้นเขาก็เริ่มทำตามสิ่งที่เขาคิดทันที โดยการทำทีเป็นวิ่งกระหืดกระหอบเข้าไปในหมู่บ้าน และตะโกนว่า ...ช่วยด้วย ช่วยด้วย หมาป่ามากินแกะหมดแล้ว....  ชาวบ้านที่ได้ยินต่างพากันหยิบอาวุธที่พอจะหาได้ใกล้มือ ทั้งไม้ มีด จอบและเสียมเพื่อไปไล่หมาป่า แต่เมื่อทุกคนวิ่งไปถึงฝูงแกะ ก็ไม่พบหมาป่าแม้แต่ตัวเดียว และแกะทั้งฝูงก็กินหญ้ากันตามปกติ คงได้ยินแต่เสียงหัวเราะของเด็กเลี้ยงแกะ ชาวบ้านจึงรู้ว่าพวกเขาโดนหลอกเสียแล้ว
       เด็กเลี้ยงแกะทำแบบนี้อยู่ประมาณสองสามครั้ง  และพวกชาวบ้านก็เริ่มระอากับพฤติกรรมของเด็กเลี้ยงแกะที่โกหกบ่อย ๆ ดังนั้น ในวันหนึ่งได้มีฝูงหมาป่าออกมาจับแกะกินจริง ๆ ด้วยความตกใจเด็กเลี้ยงแกะจึงวิ่งหน้าตาตื่นเข้าไปหาชาวบ้านในหมู่บ้านพร้อมกับตะโกนสุดเสียงว่า ...ช่วยด้วย ช่วยด้วย หมาป่าออกมากินแกะ ... แต่ไม่มีชาวบ้านสักคนจะรู้สึกรู้สากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทุกคนยังคงทำงานตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เขาเพียงแต่ตะโกนให้พวกเราตกใจ เพื่อเล่นสนุกเหมือนทุกครั้งเท่านั้นเอง
        เมื่อทุกคนไม่ออกมาช่วย ในที่สุดหมาป่าก็กินแกะจนหมดทั้งฝูง ทิ้งให้เด็กเลี้ยงแกะนั่งร้องไห้และรำพึงรำพันกับตัวเองว่า ...เราไม่น่าไปหลอกคนอื่น เพื่อความสนุกเลย วันหนึ่งที่เราพูดความจริง ก็ไม่มีใครเชื่อถืออีกแล้ว....

นิทานเรื่องเด็กเลี้ยงแกะเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ถ้าเราพูดโกหกบ่อย ๆ วันหนึ่งที่เราพูดความจริงก็จะไม่มีใครเชื่อเลย
  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • Twitter
  • RSS

0 Response to "นิทานเรื่องเด็กเลี้ยงแกะ"

แสดงความคิดเห็น