นิทานเรื่องมดกับนกพิราบ



นิทานเรื่องมดกับนกพิราบ

    กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าแห่งหนึ่ง ยังมีมดตัวหนึ่งออกไปหาอาหารเพื่อนำกลับเข้ามายังรังที่อาศัย แต่ระหว่างที่มันกำลังหาอาหารตามริมลำธารอยู่นั้น มันได้พลัดตกลงในน้ำ ไม่ว่ามันจะตะเกียกตะกายอย่างไรก็ไม่สามารถขึ้นจากน้ำได้ ในขณะที่กำลังสิ้นหวังอยู่นั้น นกพิราบตัวหนึ่งซึ่งกำลังบินออกจากรังเพื่อไปหากินตามปกติ บินผ่านมาเห็นเข้าจึงเกิดความสงสาร มันจึงบินไปคาบใบไม้ในบริเวณนั้นแล้วปล่อยลงไปบนผิวน้ำใกล้ตัวมด เพื่อให้มดได้เกาะใบไม้นั้นและพาตัวเองกลับเข้าฝั่ง  “ขอบคุณมากนะคุณนกพิราบ” มดตัวน้อยกล่าวด้วยความซาบซึ้งใจ
     หลังจากนั้นไม่นาน วันหนึ่งมีพรานป่าออกล่าสัตว์ ขณะที่กำลังสอดส่ายสายตาหาสัตว์เพื่อนำไปทำอาหาร ก็เหลือบไปเห็นนกพิราบกำลังเกาะอยู่บนกิ่งไม้ นายพรานจึงยกธนูขึ้นเล็งไปยังนกพิราบทันที บังเอิญเหลือเกินที่มดน้อยผ่านมาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี มันจึงรีบไต่ขึ้นไปบนขาของนายพราน พร้อมกับกัดอย่างแรง จนนายพรานร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด จนนกพิราบได้ยินเสียงและตกใจบินหนีไป

นิทานเรื่องมดกับนกพิราบเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : เมื่อเราทำความดีกับใคร ความดีนั้นย่อมย้อนกลับมาหาเราไม่วันใดก็วันหนึ่ง
  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • Twitter
  • RSS

0 Response to "นิทานเรื่องมดกับนกพิราบ"

แสดงความคิดเห็น