นิทานเรื่่องห่านไข่เป็นทอง





นิทานเรื่องห่านไข่เป็นทอง

      กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีตากับยายสองคนซึ่งมีฐานะยากจน เลี้ยงห่านเอาไว้ตัวหนึ่ง ด้วยความสำนึกในบุญคุณของอาหารที่ตากับยายเป็นคนเลี้ยง ดังนั้นทุก ๆ ตอนเช้า ห่านตัวนี้จะไข่ออกมาเป็นทองคำ เพื่อให้ตากับยายนำไปขายเอาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว จนตากับยายเริ่มมีฐานะดีขึ้นตามลำดับ
       วันหนึ่งยายได้คุยกับตาว่า กว่าเราจะได้ไข่ทองคำออกมาแต่ละครั้งก็ต้องรอให้ถึงวันรุ่งขึ้น อย่างนี้แล้วเราจะรวยทันคนอื่น ๆ ได้อย่างไร ตาจึงบอกว่าเราค่อยเป็นค่อยไปก็ได้นี่นา ไม่เห็นต้องรีบร้อน ห่านก็ยังอยู่กับเราถ้าเราเลี้ยงดูเค้าอย่างดีเค้าก็คงออกไข่ทองคำให้เราทุกวัน  ....แล้วถ้าวันหนึ่งห่านไข่ออกมาเป็นไข่ธรรมดา หรือไม่ออกไข่เป็นทองคำแล้วเราไม่แย่กันหรอกหรือ ยายพูดด้วยความโลภจนตาอ่อนใจและเห็นดีด้วย ...ถ้าอย่างนั้นเราจะทำอย่างไรกันดีล่ะ  ตาถามยาย  ....ก็ไม่เห็นจะยากเลย ในเมื่อห่านออกไข่เป็นทองคำทุก ๆ วัน แสดงว่าในท้องของห่านก็น่าจะเต็มไปด้วยไข่ทองคำ เรามาจัดการผ่าท้องห่านออกแล้วเอาไข่ทองคำมาเก็บไว้ดีกว่า ห่านตัวใหญ่ขนาดนี้ในท้องน่าจะมีไข่ทองคำมากมาย ตาพยักหน้าเห็นด้วย
      วันรุ่งขึ้นตากับยายจึงจัดการจับเจ้าห่านที่กตัญญูรู้คุณมาทำการผ่าท้อง แต่ต้องผิดหวังเมื่อพบแต่ความว่างเปล่า ...ยายร้องไห้ฟูมฟายด้วยความเสียดายที่ต่อไปนี้จะไม่มีห่านที่ออกไข่เป็นทองคำอีกต่อไป  หลังจากนั้นเป็นต้นมาตากับยายก็มีฐานะยากจนลงเหมือนดังเดิม

นิทานเรื่องห่านไข่เป็นทองเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ความโลภย่อมทำให้คนเราไม่ทันได้ไตร่ตรอง ใคร่ครวญให้ดี ว่าอะไรถูก อะไรผิด
  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • Twitter
  • RSS

0 Response to "นิทานเรื่่องห่านไข่เป็นทอง"

แสดงความคิดเห็น