นิทานเรื่่องห่านไข่เป็นทอง
นิทานเรื่องห่านไข่เป็นทอง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีตากับยายสองคนซึ่งมีฐานะยากจน
เลี้ยงห่านเอาไว้ตัวหนึ่ง ด้วยความสำนึกในบุญคุณของอาหารที่ตากับยายเป็นคนเลี้ยง
ดังนั้นทุก ๆ ตอนเช้า ห่านตัวนี้จะไข่ออกมาเป็นทองคำ เพื่อให้ตากับยายนำไปขายเอาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว
จนตากับยายเริ่มมีฐานะดีขึ้นตามลำดับ
วันหนึ่งยายได้คุยกับตาว่า
กว่าเราจะได้ไข่ทองคำออกมาแต่ละครั้งก็ต้องรอให้ถึงวันรุ่งขึ้น
อย่างนี้แล้วเราจะรวยทันคนอื่น ๆ ได้อย่างไร ตาจึงบอกว่าเราค่อยเป็นค่อยไปก็ได้นี่นา
ไม่เห็นต้องรีบร้อน
ห่านก็ยังอยู่กับเราถ้าเราเลี้ยงดูเค้าอย่างดีเค้าก็คงออกไข่ทองคำให้เราทุกวัน ....แล้วถ้าวันหนึ่งห่านไข่ออกมาเป็นไข่ธรรมดา
หรือไม่ออกไข่เป็นทองคำแล้วเราไม่แย่กันหรอกหรือ
ยายพูดด้วยความโลภจนตาอ่อนใจและเห็นดีด้วย
...ถ้าอย่างนั้นเราจะทำอย่างไรกันดีล่ะ
ตาถามยาย ....ก็ไม่เห็นจะยากเลย ในเมื่อห่านออกไข่เป็นทองคำทุก
ๆ วัน แสดงว่าในท้องของห่านก็น่าจะเต็มไปด้วยไข่ทองคำ
เรามาจัดการผ่าท้องห่านออกแล้วเอาไข่ทองคำมาเก็บไว้ดีกว่า ห่านตัวใหญ่ขนาดนี้ในท้องน่าจะมีไข่ทองคำมากมาย
ตาพยักหน้าเห็นด้วย
วันรุ่งขึ้นตากับยายจึงจัดการจับเจ้าห่านที่กตัญญูรู้คุณมาทำการผ่าท้อง
แต่ต้องผิดหวังเมื่อพบแต่ความว่างเปล่า
...ยายร้องไห้ฟูมฟายด้วยความเสียดายที่ต่อไปนี้จะไม่มีห่านที่ออกไข่เป็นทองคำอีกต่อไป หลังจากนั้นเป็นต้นมาตากับยายก็มีฐานะยากจนลงเหมือนดังเดิม
นิทานเรื่องห่านไข่เป็นทองเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
: ความโลภย่อมทำให้คนเราไม่ทันได้ไตร่ตรอง
ใคร่ครวญให้ดี ว่าอะไรถูก อะไรผิด
0 Response to "นิทานเรื่่องห่านไข่เป็นทอง"
แสดงความคิดเห็น