นิทานเรื่องมดกับนกพิราบ
นิทานเรื่องมดกับนกพิราบ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าแห่งหนึ่ง
ยังมีมดตัวหนึ่งออกไปหาอาหารเพื่อนำกลับเข้ามายังรังที่อาศัย แต่ระหว่างที่มันกำลังหาอาหารตามริมลำธารอยู่นั้น
มันได้พลัดตกลงในน้ำ ไม่ว่ามันจะตะเกียกตะกายอย่างไรก็ไม่สามารถขึ้นจากน้ำได้
ในขณะที่กำลังสิ้นหวังอยู่นั้น
นกพิราบตัวหนึ่งซึ่งกำลังบินออกจากรังเพื่อไปหากินตามปกติ
บินผ่านมาเห็นเข้าจึงเกิดความสงสาร
มันจึงบินไปคาบใบไม้ในบริเวณนั้นแล้วปล่อยลงไปบนผิวน้ำใกล้ตัวมด เพื่อให้มดได้เกาะใบไม้นั้นและพาตัวเองกลับเข้าฝั่ง “ขอบคุณมากนะคุณนกพิราบ”
มดตัวน้อยกล่าวด้วยความซาบซึ้งใจ
หลังจากนั้นไม่นาน
วันหนึ่งมีพรานป่าออกล่าสัตว์ ขณะที่กำลังสอดส่ายสายตาหาสัตว์เพื่อนำไปทำอาหาร
ก็เหลือบไปเห็นนกพิราบกำลังเกาะอยู่บนกิ่งไม้ นายพรานจึงยกธนูขึ้นเล็งไปยังนกพิราบทันที
บังเอิญเหลือเกินที่มดน้อยผ่านมาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี
มันจึงรีบไต่ขึ้นไปบนขาของนายพราน พร้อมกับกัดอย่างแรง
จนนายพรานร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด จนนกพิราบได้ยินเสียงและตกใจบินหนีไป
นิทานเรื่องมดกับนกพิราบเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
: เมื่อเราทำความดีกับใคร
ความดีนั้นย่อมย้อนกลับมาหาเราไม่วันใดก็วันหนึ่ง
Read Users' Comments (0)